YES to Animal Testing

Wcześniej pisałam o swojej jedynej nietolerancji – tej w stosunku do Wegetarian (no OK, nie jest zupełnie jedyna, bo mam dodatkowo chroniczną awersję na głupotę). Dzisiaj napiszę o jeszcze jednej kwestii, w której także trwam mocno na swoim stanowisku i zażarcie dyskutuję z oponentami: Testowanie (Eksperymenty) na Zwierzętach – 3 x TAK!

Powiem tak: nie kupuję i nigdy nie kupiłabym z wyboru produktów NIEtestowanych na zwierzętach. Z prostej przyczyny: nie wiem co takie barachło może mi zrobić. Moja opinia nie jest podyktowana tym, że będąc naukowcem sama takie eksperymenty musiałam wykonywać, więc znam procedury ich przeprowadzania i doskonale wiem w jakich warunkach są trzymane i w jaki sposób są traktowane zwierzęta laboratoryjne (a raczej zwierzętarniane, bo nikt w laboratorium ich nie trzyma). Chodzi mi o zwyczajny zdrowy rozsądek. Czyje życie jest ważniejsze i ma większą wartość – Człowieka czy szczura, królika lub małpy? Jeśli się zastanawiasz nad odpowiedzią, to albo jesteś a) Wegetarianinem, a więc jak dla mnie „skrzywiony/skrzywiona”, b) Buddystą i tutaj nie tykam ani nie komentuję, bo religia jest prywatną rzeczą każdej osoby, c) Hipokrytą, który chce być za wszelką cenę politycznie poprawny. Odpowiedź jest oczywista i prosta jak budowa cepa: najważniejsze jest życie i zdrowie Człowieka.

Tutaj dygresja: pamiętacie jak zamieściłam post o petycji dotyczącej bestialskiego mordu na piesku. Bynajmniej nie popełniam tu sprzeczności. Nie odmawiam zwierzętom podstawowych praw – wiem, że są tak samo czującymi istotami jak my, że tak samo krwawią i doświadczają bólu. Ale prawda jest taka, że ewolucyjnie stoją jednak niżej od nas. A prawa ekologii są proste: dominujący gatunek będzie bronił i chronił życia i zdrowia swoich osobników za wszelką cenę. I to właśnie my – Ludzie – robimy. Nie popieram i zawsze będę absolutnie przeciwna niepotrzebnemu okrucieństwu, znęcaniu się, bestialstwu „dla zabawy”. To się nie zmieni. Ale testowanie na zwierzętach to nie sadystyczne męczenie ich i patrzenie jak piszczą/skowyczą. Eksperymenty odbywają się w ściśle kontrolowanych warunkach, w sposób dokładnie udokumentowany, według protokołu przeanalizowanego i zaaprobowanego przez Komisję Bioetyczną, przy zachowaniu zasad humanitaryzmu (jak np. podawanie znieczulenia przy pobieraniu krwi z ucha królika). Więc gdy chodzi o poświęcenie kilku zwierząt dla lepszej sprawy... cóż, tutaj też będę trwała przy swoich przekonaniach.

Ad rem. Prawda jest taka, że wszelkiego rodzaju substancje biologiczne i chemiczne mogą wyrządzić tyle samo krzywdy co przynieść pożytku. Dlatego należy je testować: najpierw in vitro, na liniach komórkowych/tkankowych, potem in vivo, na zwierzętach – to wszystko zanim się przejdzie do badań klinicznych z udziałem ludzi. Czy nam się podoba czy nie, organizm ludzki jest nieziemsko skomplikowanym ustrojstwem zachowującym dla swojego funkcjonowania bardzo delikatną równowagę wewnętrzną (tzw. homeostazę). Wszelkiego rodzaju pigułki, kapsułki, mazidła, napary, i insze medykamenty (lub kosmetyki) mogą naruszyć tę równowagę albo – po połączeniu się z innymi lub z niektórymi czynnikami systemowymi – wywołać negatywne, lub wręcz fatalne, skutki.

Przykładem może być znana historia talidomidu: wypuszczonego na rynek i sprzedawanego w dużych ilościach, bez recepty (!), leku nasennego, przeciwbólowego i przeciwwymiotnego. Szczególnie często zalecany był kobietom w ciąży. Dopiero po czterech latach odkryto, że lek ten ma działanie mutagenne i teratogenne (przetłumaczę: powoduje mutacje w kodzie genetycznym i deformacje/uszkodzenia płodu)! Szacuje się, że jego ofiarami stało się 10 000 do 20 000 płodów/dzieci: niektórych niedonoszonych, a reszta urodzonych z ciężkimi wadami genetycznymi. Takie efekty – zdolność do wywoływania mutacji lub powodowania uszkodzeń płodu – są wykrywane na etapie badań in vivo. Czyli przeprowadzanych na zwierzętach właśnie! Dlatego są one tak potrzebne.

Hipokryzją jest dla mnie protestowanie przeciwko animal testing, ale gdy tylko gardziołko zaboli albo grypka złapie, to biegnie taki delikwent do Pana Doktora po lekarstwo. I to nie byle jakie – chce aby lek był nie tylko skuteczny, ale też i bezpieczny, i czyta on z nabożeństwem ulotkę by sprawdzić jakie mogą być potencjalne skutki uboczne. A jak Pan Szanowny uważa, skąd producent wie o skutkach ubocznych? I dlaczego Urząd Rejestracji wydał pozwolenie na dopuszczenie do obrotu? Uwierzył na piękne oczy Pani Krysi od marketingu, że magiczna pigułeczka robi tylko dobrze a nic źle? Szczerze mówiąc, mam ochotę wziąć tych wszystkich protestujących i zamknąć ich na oddziałach szpitalnych i właśnie na nich testować nowe produkty lecznicze i kosmetyczne.   A niechaj będzie z nich jakiś pożytek, bo na razie stanowią tylko zbędny balast – a i pozwoli to ocalić kilkaset myszek, które są sympatyczniejsze od nich. Amen.

Tekst małym druczkiem:  
According to the US Department of Health and Human Services, animal research has helped extend our life expectancy by 23.5 years. Of course, how you choose to spend those extra years is up to you.