Silly Rabbits

Ogólnie należę do tolerancyjnych osób, i to bardzo. Można powiedzieć, że organicznie nie toleruję nietolerancji. Nie zliczę ile razy prowadziłam zażarte dyskusje na temat homofobii, rasizmu, seksizmu czy ageizmu. Ale jest jedna kwestia, w której – przyznam się bez bicia... choć może jednak I need spanking… ;) – nie mam litości dla jej orędowników. To Wegetarianizm. Sorry, tak mam i już. Ludzie są Wszystkożerni (omnivorous, dla tych, którzy chcą mądrze) – tak zostaliśmy stworzeni i to jest biologiczny fakt. To znaczy, że mamy jeść zarówno roślinki jak i zwierzątka.

Oczywiście moje osobiste zapatrywania nie przekładają się na praktykę w ten sposób, że tępię Wegetarian. Nie. Uznaję Ich prawo do (nietrafnych) wyborów życiowych, because God knows I’ve made a few myself. Dlatego ci, którzy mieli przyjemność u mnie gościć wiedzą, że szanuję wybory dietetyczne innych i daję szeroki wybór: stawiając na stole, obok potraw z szynką czy kurczakiem, klasyczną sałatkę grecką, koreczki z camemberta, winogron i chilli oraz domowy dip tzatziki. W kameralnym dwuosobowym gronie, podobnie raczej orientalnie morsko-jarsko (przedobrzyłam nawet tak mocno ostatnio, że z ust Osobnika Nie-Wegetarianina padło pytanie: „no zaraz, a gdzie kabanosy?”, bo na stole oprócz oliwek nadziewanych anchovies po mięsku śladu nie było!) Tak więc widzicie, nie jestem aż taka straszna, choć co sobie myślę, to myślę.

 A myślę/czuję parę rzeczy:

1) Co mnie doprowadza do szału, to ci którzy sami przeszli na wegetarianizm i swoje dzieci karmią taką samą dietą. To kryminalne! Dziecko – człowiek który rośnie, rozwija się – potrzebuje białka i tłuszczu zwierzęcego, a także związanych z nimi makro- i mikroelementów. Jakkolwiek by Szacownym Rodzicom nie odbiło, nie mają prawa pozbawiać swojego potomstwa tego podstawowego źródła składników odżywczych. Inną kwestią jest szkoda wyrządzona organizmowi dziecka przez przeładowanie go fitohormonami – niemowlę pojone mlekiem sojowym otrzymuje dziennie równoważność 5 pigułek antykoncepcyjnych!

2) Od czego też mnie szlag trafia, to osoby deklarujące wegetarianizm bo: „nie chcę hodowli i zabijania zwierząt”, „nie chcę jeść żyjącej istoty”, „nie jem zwierząt”, ale zapychające paszczę rybami i frutti di mare. Hello! Pobudka! Podstawy biologii się kłaniają: rybka to zwierzę! krewetka to zwierzę! A farmy (stawy) łososiowe wcale nie są rajem do życia, zupełnie tak samo jak kurze fermy. Więc skończcie ten zakłamany BS i albo zrezygnujcie ze smakołyków z morza/jeziora pochodzących i wegetujcie na „rabbit food” (który też czuje – jak sugerują niektórzy naukowcy), albo przyznajcie się, że lubicie mięso i połóżcie na talerz kawałek przyzwoitej wołowiny. Możecie przecież kupować co ja nazywam „happy meat”, takie z hodowli ekologicznych: free-range kurczaczki, szczęśliwe krówki i owieczki pasące się na zielonych łączkach, albo rybki prosto od wędkarzy i small-business rybaków.

3) Trzecia kategoria, na którą mam chroniczne uczulenie, to Wegetarianie żarliwie nawołujący do odstąpienia od „męczenia zwierząt”, a ubrani w śliczne skórzane butki, przepasani skórzanym paskiem, okryci skórzanymi kurtkami i trzymający na ramieniu lub ręku skórzane torby i teczki. Kochani, jak myślicie skąd ta skórka się wzięła? Wykopuje się ją w polu, jak kartofle, a może zbiera się ją w lesie, jak jagódki i poziomki? A już odrębną kwestią, o której będzie osobny artek, jest radosne korzystanie przez takie osoby z osiągnięć medycyny zachodniej: z lekarstw, które nie tylko są skuteczne ale i przede wszystkim bezpieczne (bo były testowane na zwierzętach!). No comment – podobnie jak do tekstu wklejonego poniżej...

Pomijając już te wszystkie hipokrytyczne herezje, wegetarianizm jest bez sensu bo stanowi ograniczenie. W życiu i tak już mamy ich zbyt wiele – narzuconych przez zasady, konwencje, prawo i państwo. Po co sobie samemu/samej dobrowolnie odbierać jedną z przyjemności? Może kiedyś takie umartwianie się było modne (zapraszam więc Szacownych Wegetarian do zaszycia się w jakiejś zapyziałej jaskini i prowadzenia życia pustelniczego, żywiąc się porostami ze skałki zdrapanymi – a na deser serwując sobie 30 min. samobiczowania) ale w dzisiejszych czasach mamy już chyba więcej rozumku.

Poza tym, Wegetarianie budzą moją podejrzliwość bo skoro nie jedzą mięsa, to czego jeszcze nie są skłonni robić?  

Ograniczają się w sferze doznań smakowych kulinarnych – to w jakiej jeszcze sferze (smakowej) stosują ograniczenia?

Oczywiście skojarzenie mam tylko jedno – taki Wegetarianin, napchany zieleniną jak krówka na łączce, nie wykaże ani inwencji ani energii w dziedzinie męsko-damskich uciech cielesnych. Panowie, pamiętajcie: marchewka może i jest dobra na potencję, ale trudno ją umocować! A Panie... see below.