Stolen Generations

Historia każdego kraju zawiera karty, którymi nie należy się chwalić. To jest normalne – ludzie są ludźmi, taka nasza natura że znajdą się osobnicy zdolni do najgorszych potworności.

Ale w Australii... w Australii nie chodziło o zdegenerowane jednostki, tylko o całe społeczeństwo.

Muszę dygresję: Leciał sobie w telewizji bardzo fajny program pt. „Healthy, Wealthy and Wise” – coś w stylu polskiego „Przyjemne z Pożytecznym”. Traktował o majsterkowaniu, stylu życia, oszczędzaniu na zużyciu wody, blah, blah, blah... – był bardzo ciekawy, mówię serio, podobał mi się. Chociaż jednak... Za moich czasów został on, w pewnych bliskich mi mocno kręgach, przemianowany na „Healthy, Wealthy and White”. Domyślić się chyba można dlaczego...

Otóż: gdy się już Białasy dorwały do władzy w Krainie Oz, to zaprowadziły swoje rządy. I to była tzw. White Australia Policy. Dotyczyła ona zarówno emigrantów (żadne „żółtki” czy „czarnuchy” do nas nie) jak i ludności autochtońskiej. 
I zaistniało też coś pod nazwą Stolen Generations.

Jak to podobnie bywało za dawnych dobrych czasów Świętej Inkwizycji i Misjonarstwa (BTW: polecam piękny film „The Mission” – choć o innym zakątku świata, to historia, zdjęcia  i muzyka wręcz porażają), w Australii Białasy ustaliły, że natywni Australijczycy – czyli Aborygeni – to podrasa ludzi, ot takie pitekantropy, bliższe zwierzęciu niż Homo sapiens. No i przecież te głuptaki nie są w stanie wychować swojego potomstwa. Gorzej nawet! – będą je wychowywać w bezbożnych wierzeniach Dreamtime, a nie jedynej właściwej religii! Dlatego świętoszkowate kobietki-społecznice wojujące o poszanowanie rodziny, lub misjonarczykowie wszelcy i urzędnicy państwowi, zrobili jedno co było ich zdaniem możliwe: postanowili uratować tych „pół-ludzi” od ich własnego losu. Ot po prostu: uszczęśliwić ich potomstwo (bo dla nich samych nie ma już ratunku) na siłę. 

I kradli dzieci...

OK, nie kradli – zabierali (niby!!!) w majestacie prawa. Wyrywano dzieci z rodzin Aborygeńskich. Zabierano je do domów dziecka by później dać je w opiekę Białym Australijczykom. Nie zrozumcie mnie źle – w sumie nie było im najgorzej. Bo przecie nie były jakoś niegodziwie traktowane, maltretowane, używane jako popychadła. Nie. OK – tylko część z nich znalazła miłe zastępcze rodziny, ale tak bywa nawet z Białasami. Co jest złe to to, że skradziono im tożsamość - bo nie mogły się identyfikować ani z tymi "nowymi" ani ze "starymi" ludźmi. Złe jest to że były wyrywane na siłę rodzinom. Niektóre jeszcze pamiętały swoje tradycje, a niektóre już nie, ale widziały że przecież są traktowane inaczej, że kolor ich skóry jednak wpływa na zachowanie nowopoznanych osób – w przeciwieństwie do ich białych „braci” i „sióstr”. I tak naprawdę nigdy nie miały szans być równorzędnymi członkami tego nowego społeczeństwa. A do tego: rodziny je pamiętały i one pamiętały rodziny i skąd przyszły. Pamiętały koszmarne sceny z wiosek, gdzie dzieci były wyrywane z rąk matek. Pamiętały ojców bitych do nieprzytomności, bo ośmielili się przeciwstawić Białej Australii. I najgorsze jest to, że to nie działo się wcale w zamierzchłych czasach – ten proceder miał miejsce nawet jeszcze w latach 70-tych (ponad 100 lat ta haniebna akcja trwała)!!! To było kiedy the Beatles i Elvis Presley szaleli na scenach, kiedy musical „Hair” był w teatrach, kiedy ABBA zawładnęła światem... kiedy w Polsce Karin Stanek śpiewała o „Podróży autostopem” oraz „Chłopcu z gitarą”, a Czerwono-Czarni krzyczeli „Nie bądź taki Szybki Bill”... Jęczycie na komunę, na PRL... a kurczę ilu z Was wyrwano w ten sposób dziecko z ramion???!

Ufff, muszę odetchnąć, bo to mocny temat...

Dlaczego o tym piszę? Dlaczego nie sprzedaję zawsze takiego cudownego widoczku Krainy Oz jako Utopii i Shangri-La?

Może dlatego że kocham Australię i jest moim wymarzonym domem, do którego tęsknię, ale mimo to nie jestem ślepa i potrafiłam walczyć ze złem które wyrządza i nie będę udawać, że go nie było/nie ma...
   

Cyprian Kamil Norwid:

Czy ten ptak kala gniazdo, co je kala

Czy ten, co mówić o tym nie pozwala?

Djäpana (by Yothu Yindi)

Hey, you people

Out there

How come

You ain’t fair

To the people

Of the land

Try my, try my, sunset dreaming

 (…)

Hey, you children

Of the land

Don’t be fooled

By the Balanda ways

It will cause

Sorrow and woe

For our people

And our land