Pokaż Kotku...

... co masz w środku. ;)

Oj tak sobie pomyślałam, że Wam pokażę kilka fotek własnymi ręcyma wykonanych z czasów mojego poprzedniego wcielenia... Oczywiście nie umywają się do wspaniałych cudeniek, które robią wszelkiej maści artyści – nie o walory estetyczne mi chodziło gdy je robiłam tylko o wyniki naukowe. :) 
Ale na wstępie insze: yours truly podczas sprawdzania jak żyją komóreczki, raptem jakieś 5 lat temu (do tej pracy akurat nie musiałam mieć safety goggles ani face mask założonych). I nie śmiejcie się, proszę - ja nie jestem fotogeniczna i zawsze się głupio i sztywno uśmiecham. :(

Nature composes some  of her loveliest  poems for  the  microscope and

the telescope. (Theodore Roszak)

Pierwsza seria główna to już z mojej pracy. Tak wyglądają komórki macierzyste płodu ludzkiego rosnące radośnie na tzw. warstwie hodowlanej. Dodawałam do nich różne mixy czynników (wzrostu na przykład) by zobaczyć, czy uda mi się ukierunkować kontrolowanie te pluripotencjalne cuda w kierunku jednej linii tkankowej.

Zdjęcia się robi w różnych kanałach lasera, z ustawianą przez nas jak chcemy długością fali. Laser ekscytuje specyficznie fluorochromy przyczepione do przeciwciał którymi traktuje się komórki i w zależności od kanału (i obecności danego białka lub DNA) komórki emitują światło w odpowiednim kolorze. Potem za pomocą specjalnego software robi się merging zdjęć z oddzielnych kanałów by uzyskać jedną fotkę z kilkoma kolorami. :)

A to z mojej pracy doktorskiej. Tu zdjęcia akurat robiłam na absolutnie moim ukochanym confocal microscope firmy Leica (zaufajcie mi – najwyższej jakości obiektywy! jeśli chcecie dobry aparat fotograficzny, to od nich!). Obrazki pokazują albo biedną krwinkę czerwoną człowieka (pobieraliśmy krew sami co miesiąc od ochotników – 80 ml za snickersa, hehe) zainfekowaną zarodźcem malarii, albo jego formy inwazyjne, czyli tzw. merozoites.

A tutaj ku uciesze: ostatni slajd z mojej prezentacji przy odbieraniu nagrody Commonwealth Serum Laboratories. Moje zeskanowane zdjęcie w stroju astronauty pochodzi z wizytacji wahadłowca Buran (niezapomniane przeżycie!). Proszę się nie dziwić aluzjom SF, bo ja tak już mam i nikomu to na szczęście nie przeszkadzało, wręcz się podobało, a nawiązanie bardzo trafne jest... :)