Staruszki, Rycerze i Metro-Feminizm

Kilka motywów tutaj, ale mi się jakoś łączą w główce razem (możliwie, że gdzieś na synapsach nastąpiło spięcie albo sprzężenie zwrotne).

Ja szanuję starsze osoby, bo tak zostałam wychowana w domu, a poza tym tak mi wpoiło społeczeństwo. Dlatego zawsze ustąpię miejsca, pomogę wsiąść do autobusu, przeniosę wypchaną siatę lub „starobabciny” wózeczek bazarkowy. Ale nie trawię wręcz chronicznie dwóch rzeczy: Babcie (tak, bo to przeważnie one, a nie Dziadkowie tutaj faultują), które pchają się po trupach, wręcz łokciem zrobią palpację serca przez żebra lub celnym kopem zetną z nóg, aby tylko dorwać się do miejsca siedzącego. Przepraszam, jeśli to ma być zniedołężniała starość, której należy się miękkie siedzenie pod tyłkiem na często jeden tylko przystanek, to ja wnoszę o natychmiastową zmianę definicji! Druga wersja: Babcie wypindrzone, wytapetowane, Farbowane Lisy od Schwarzkopfa. Sorki, jeśli Paniusia chce wyglądać młodo (i pewno czuć się też), to nie powinna oczekiwać ustępstw należnych Starowince. Takie to sobie mogą nade mną stać, wymownie cmokając aż śliny w ustach zabraknie, a ja z prawdziwą przyjemnością je ignoruję.

Kolejna rzecz, która mi mocno na nerwy działa, to zanikanie pewnych utartych odruchów grzecznościowych u Nowomodnych Mężczyzn. No, wiecie: przytrzymanie drzwi, zaoferowanie się poniesienia siatek, nalanie mi pierwszej kieliszka wina czy zwykłej szklanki wody. Ci „Rudosexuals” wymigują się twierdzeniem, że taka rycerskość przynależy do dawnych czasów, gdy kobiety były faktycznie Płcią Słabszą. I że skoro tak nam – Kobietom – zależało na Równouprawnieniu, to nie powinnyśmy teraz oczekiwać innego traktowania jak tego, które otrzymują Faceci. Chwila, moment, gdzie jest napisane, że jedno wyklucza drugie? W Równouprawnieniu chodzi przede wszystkim o równe traktowanie pod względem praw obywatelskich i dostępu do takich podstawowych aspektów jak edukacja czy miejsca pracy (a także wysokość pensji). W Stosunkach Międzyludzkich w dalszym ciągu powinna obowiązywać Uczynność, Takt, Chęć Okazania Szacunku. Ale tego Moderni Rude Boys nie ogarniają Małymi Rozumkami.

Trzecia sprawa to zanik Szarmanckości, nad którym strasznie ubolewam. Wystarczyło, że nie było mnie tutaj w Polsce kilkanaście lat i nagle żaden Pan nie wita Pani pocałunkiem w dłoń. A ja, przyznam się bez bicia, za tym właśnie najbardziej tęskniłam na Antypodach. Znacie piosenkę, w której Marilyn Monroe śpiewa: „A kiss on the hand, may be quite continental...”  Continental jest tu kluczowym słowem, bo Polska przecież jest częścią tego Starego Świata i wielka szkoda, że zatraca swoje piękne tradycje. I tak, tak, wiem, że Feministki mi się tutaj zaraz zbulwersują, że takie bluźniercze teksty tutaj zapodaję. Ale ja jestem normalną, zdrową Feministką – lekko może tylko nadwyrężoną lekturą Wichrowych Wzgórz i Emmy. I uważam, że to mężczyzna powinien trzepać dywany, zmieniać uszczelki w kranie, wbijać kołki, wkręcać śruby i nawet wymieniać żarówki. Mój Feminizm tyczy się po prostu poszanowania Kobiety jako Człowieka stojącego na równym poziomie intelektualnym z Mężczyzną i mającego prawo do równego traktowania w sprawach podanych w akapicie wyżej. Może jestem czymś w rodzaju Metro-Feministki?...

To tyle. Kuleczki przestały się w główce obijać. ;)