Black (?) Swan

Tkwią w nas Dwie Natury. Tak jest, jakbyśmy się tego nie wypierali. Stąd w każdej kreskówce lub romantycznym filmidle komediowym widzimy aniołka siedzącego na jednym ramionku i diabełka na drugim. I nie jest to bynajmniej wymysł Świętolasowych reżyserów. Motyw Anioła i Diabła walczących o (Duszę) Człowieka jest znany w tradycyjnej ikonografii! Najciekawsze dla mnie jest to, że Ten Zły jest zawsze po lewej stronie – czyli od Serca, Uczuć, a Ten Dobry po prawej – od Rozumu. Hmmm. Ukryte znaczenie? Narzut moralności – że to co czujemy Ciałem jest Złe, a to co myślimy Głową jest Dobre???

Ja wiem, że mam to w sobie. I przypuszczam, że Wy też – nawet jeśli nie chcecie się do tego przyznać – bo tak naprawdę w nas wszystkich siedzi i Wilk i Owieczka. Łapię się ostatnio często na tej Mojej Małej Nie-Stabilizacji. Wiem (Rozumem, heh), że tak w głębi duszy jestem niepoprawną romantyczką, prostą dziewczyną, która pragnie zwyczajnego Szczęścia, Spokoju, Miłości, Bliskości z Jedną Jedyną Osobą. Ale... uczucia we mnie też buzują zupełnie inne. I wychodzą ze mnie Potrzeby absolutnie prymitywne: Mocne, Ostre, „Niegrzeczne” – podobno „Złe” (hę???). Powstaje kilka pytań:

1) Kim tak naprawdę jestem – która z tych Natur jest moją prawdziwą (lub przeważającą)?

2) Czy mam walczyć z jedną na korzyść drugiej – a jeśli tak, to na której?

3) A jeśli nie walczyć – to jak mam pogodzić moją Niewezbraną Potrzebę Bliskości z Niepohamowanym Apetytem na Przyjemność?

Dlatego jestem jak Odette i Odile. White Swan and Black Swan. Tylko, nie dwie różne postaci – jedna podszywająca sie pod drugą – ale Dwie Istoty w Jednym Ciele. Boję się czasami, że (i mam na to dowody) Odile we mnie przeważa... Ale ufam też swojej Naturze, która wydaje mi się czysta i Biała, i wierzę, że mogę być Odette – bez katastroficznego zakończenia...