Odpowiedzi

1) Dzisiaj kolejna osoba zapytała czy nie myślałam o publikacji (napisaniu książki). Odpowiedź jest: Tak. :) Marzenie z dziecięctwa – czyli szkoły podstawowej. Ale serio mówiąc, to planuję publikację, tylko jeszcze troszkę czasu potrzebuję – niech rok minie w życiu A Woman Scorned. :)

2) Nie, nie szukam męża – nie na siłę. Dzięki za oferty, ale nie chcę być „poznawana” z „fajnymi facetami”. :) Sama sobie znajdę – albo On mnie znajdzie. Na zasadzie – się trafi przypadkiem. Serendipity. :) I niekoniecznie mąż, tylko ogólnie partner życiowy – bo to bardziej znaczące słowo (jeśli On jednak nie będzie chciał mnie zobaczyć w białej sukni, to się pogodzę z tym).

3) Nie, nie myślę wciąż o CHW. To że piszę o nim, to dlatego że czasami mam skojarzenia – ale to tak samo jak nawiązuję do czegoś z przedszkola albo z czasów życia w Krainie Oz. Wyrzuciłam go z myśli i szczerze mówiąc – z czego bardzo się cieszę – normalnie w ciągu dnia/tygodnia w ogóle nawet raz nie pomyślę. Jedyna bolączka to kontakt z jego strony lub wredna złośliwość, którą mi robi gdy ma ku temu okazję, jak ostatnio. Ale prawda jest taka, że był ważną częścią mojego życia, więc zawsze gdzieś w pamięci będzie.

4) Tak, zaczęło się od Suki. Nie, nie tylko on jest winien ogólnie z tym co dalej – ja też, bo mogłam być bardziej wyrozumiała i lepiej się dostosować, bardziej ugiąć. Dlatego tak, czuję, że to wszystko to jakoś moja wina, bo to ja jestem Rzucona a nie Rzucająca.

5) Nie, nie udaję niczego. Nie odgrywam Twardzielki. Po prostu nie jestem jedna zwyczajna – w sensie ani Sentymentalna Pensjonariuszka ani Wredna Zołza (którą to chyba chciałabym być). Poplątanie z pomieszaniem. Gram twardą, bo to mnie chroni, również przed samą sobą, przed smutkiem samotności. Ale wywnętrzam się też gdy tego potrzebuję, jak jakaś Wrażliwa Delikatna Panienka. Cóż. Ja sama nie dojdę za sobą, więc Wy też nie próbujcie.

Ale wyszło: Nocne Polki Pisanie. :)