F*ckbook – Part 1

Czuję, że muszę to rozłożyć na dwa posty, bo nikt nie wytrwałby do końca z czytaniem, gdybym klepnęła jeden. Podział zastosowałam logiczny: 

Część 1 = Dlaczego, Część 2 = Jak.

No dobrze – jedno z podstawowych pytań ludzkości: Dlaczego?

Pierwszym impulsem do wyjścia z FB było obejrzenie filmu The Social Network (zanim jeszcze był u nas w kinach). Nawet jeśli pewne kwestie zostały wyolbrzymione dla potrzeb scenariusza, to jednak fakty – jak np. ugoda pozasądowa i zapłacenie ciężkiej kasy osobom okradzionym – świadczą same za siebie. Pomijam już kwestię głównej postaci twórcy, Marka Zuckerberga, który dla mnie jest typowym geek and wanker. Ja naprawdę nie mam ochoty popierać przez współuczestnictwo wymysłu prawiczka i kiepasa, którego doświadczenie z kobietami ogranicza się do transakcji finansowych z Kobietą Pracującą. Napisałam wyżej, że to był impuls (taki potężniejszy), ale w sumie już wcześniej wiedziałam, że FB wydaje z siebie raczej smrodek niż zapach róż, tylko w nawale spraw nie miałam czasu by to lepiej rozgryźć. Ale teraz wracam do tych kwestii – a jest ich kilka.

Primo: Polityka FB dotycząca prywatności danych jest właściwie nonexistent. Sprzedadzą wszystko i każdemu kto zapłaci. Najgorsze jest to, że zakładając konto na FB z automatu się na to godzisz (czasami zupełnie nieświadomie). Twoje dane, Twoje dokumenty, zdjęcia, opinie ze Ściany, zadeklarowane zainteresowania – wszystko jest na sprzedaż i jest sprzedawane. Firmom wszelkim, które chcą zdobyć nowych klientów, które chcą zrobić sobie market research i ukierunkować virals na kategorie konsumentów.

Pytanie: czy normalnie udostępniłabyś/łbyś informacje o swoich preferencjach, sklepach w których robisz zakupy, stronkach internetowych które odwiedzasz, swój adres email, gdyby zastukał do ciebie do drzwi firmowy komiwojażer? I don’t think so – spuściłabyś/łbyś go na drzewo! Cóż, FB jest dokładnie takim domokrążcą – tylko o wiele cwańszym.

Secundo: Wszystko co zamieścisz na swoim profilu FB należy do nich. Jakiekolwiek prywatne zdjęcia są ich i pozostaną zawsze w przepastnych archiwach baz danych FB. Uwierz mi – sprawdziłam jak się wypisać z FB i przeczytałam informację „drobnym druczkiem”, że „pewne pliki, takie jak zdjęcia, i dane ze względów technicznych pozostają w naszych bazach danych” (tłumaczenie z ang.). Hmmm – jakie to znowuż „względy techniczne” skoro nawet taka sierota jak ja potrafi usunąć z kompa pliki na zawsze??? (trzeba się trochę pobawić w czyszczenie dysku i registry keys, ale to łatwo wykonalne) Ba! Twoje prywatne pliki – zdjęcia – będą wykorzystywane przez FB, które odsprzeda je konkretnym firmom. Autentyczny przykład: facet zobaczył zdjęcie swojej żony (zamieszczone przez nią na FB) w bannerze reklamowym portalu randkowego. Sugestia: poszukajcie się w sieci, nigdy nie wiadomo czy Wasza twarz nie reklamuje czopków na hemoroidy lub tabletek przeciw problemom z erekcją.

Tertio: dzięki powiązaniom z wieloma portalami/stronkami, FB zbiera informacje z netu i może śledzić każdy Twój ruch. Dokonując zakupów online w jakimkolwiek sklepie, który jest związany z FB, automatycznie masz swoje dane przesyłane do ich database – i będą one wykorzystane. Na przykład po to, by rozreklamować daną markę (za to FB dostaje pieniądze od takich koncernów jak Coca-Cola) poprzez dotarcie do listy Twoich „Friends” z FB i umieszczenie u nich na pasku bocznym advert tej firmy. Autentyczny przykład: facet kupił pierścionek zaręczynowy dla dziewczyny. Następnie ona widziała na FB, w pasku bocznym, pojawiające się info (hidden advertisement): „X lubi ten sklep z pierścionkami zaręczynowymi

– a Ty?”

Quatro: Wymuszenie podawania danych/zgody na dostęp do danych. Na pewno wszyscy znacie te badziewne portale, które ostatnio się podoczepiały do FB. Dostajesz info, że ktoś ci przesłał wiadomość, że ktoś zagrał w fajną grę (np. „jakim samochodem byłbym”) – klikasz i tam na wstępie jest pytanie, czy udostępnisz swoje dane z konta FB! W ten sposób faktycznie Człowieku robisz social networking – bo informacja o Tobie po wejściu na kilka takich websites obiegnie cały świat! Nie masz właściwie wyboru – albo się zgodzisz, albo nie wejdziesz. Heh, moja polityka po przykrym doświadczeniu z Badoo (pisałam wcześniej – utworzenie profilu z automatu) była „Fuck it, I don’t need it!” – i zamykanie okienka na zawsze.

Quinto: Bardziej personalnie. FB nie pozwala Ci ukryć listy kontaktów. Z automatu wszystkie osoby z którymi jesteś „friends” będą widoczne dla każdego. Tak samo jak Twoje zainteresowania wpisane w profilu. A co jeśli chcesz oddzielić osoby znane z pracy od prywatnych kumpli? Co jeśli nie chcesz aby Twoi znajomi z roboty wiedzieli że popierasz Paradę Równości i w niej uczestniczysz? Well, „too bad and you can go and f*ck yourself”. Nie masz nad tym kontroli! To mnie bolało od początku bycia na FB, bo jestem przyzwyczajona do systemu ze Skype, gdzie Ty możesz zdecydować, czy osoby z Twojej listy mogą widzieć ile masz kontaktów – a nawet wtedy widzą tylko numerek, a nie nazwy i profile tych osób. FB ponownie odbiera Ci prawo do prywatności – nawet tylko w gronie Twoich znajomych.

Sexto: Już na zakończenie. Powala mnie na kolana to „Friends” (mam anglojęzyczny system a więc i FB – nie wiem jak to po polsku jest). Friend to przyjaciel, osoba, z którą się znasz lepiej, której ufasz i na której polegasz – tak samo jak ona/on na Tobie. Moimi friends niekoniecznie będą wszyscy znajomi z pracy – w większości to są moi colleagues! Moimi friends nie będą szkoły językowe, sklep Huje-Muje, słownik internetowy jednej firmy... Czy to słowo naprawdę tak straciło na znaczeniu??? Moja odpowiedź jest jedna: I have friends in real life – I don’t need this pretend FB crap.

A teraz, dla lekkiego rozluźnienia po tej całej tyradzie, zacytuję opis GG Pewnego Osobnika: „nie potrzebuję mieć jej na Facebook, by mieć ją w łóżku”. Ditto. :)