Oczywiście nie stwierdzę niczego odkrywczego, gdy powiem że Czas jest Wielkością Względną. Wszyscy pamiętamy z dzieciństwa jak dwa ostatnie miesiące szkoły wydawały się ciągnąć w nieskończoność, podczas gdy dwa miesiące wakacji mijały nam w oka mgnieniu. W dorosłym życiu, gdy wszystko wydaje się „wyrównywać”, nie dostrzegamy już tej Względności tak często. Dopóki coś nam jej nie uwidoczni. Ja miałam, nie tak znowu dawno, wątpliwą przyjemność doświadczyć jej na własnej skórze. To bolesne uświadomienie dotyczyło wielkości czasowych uznanych przeze mnie za bezwględne: „Zawsze” oraz „Nigdy”. Przez bardzo długi okres mojego życia zwyczajnie nie wierzyłam w istnienie tzw. Miłości Jedynej, Miłości na Zawsze. Aż sama jej doświadczyłam. I tak, uwielbiałam mówić Mu i sama słyszeć po wielokroć: „Kocham Cię forever”, „Nigdy Cię nie zostawię”, „Nigdy się nie rozstaniemy”, „Pragnę być z Tobą zawsze”. Cóż, okazało się, że tylko ja jedna tak naprawdę miałam to na myśli. Względność Czasu zwaliła się na mnie jak grom z jasnego nieba: to „Zawsze” oznaczało zaledwie Kilka Lat, a „Nigdy” stało się Bardzo Konkretną Datą późną wiosną tego roku. Co mnie dodatkowo boli to to, że taki kubeł zimnej wody na głowę zmienił moje postrzeganie świata i praw fizyki nim rządzących. Owszem, chciałabym jeszcze usłyszeć od Kogoś tamte często powtarzane słowa. Tak, chciałabym aby zjawił się Ktoś kto poczuje i okaże mi, że wiąże Swoje Życie, Swoją Przyszłość ze mną. I wiem że będę chciała w to uwierzyć, ale boję się, że już nie będę potrafiła tak bezwarunkowo i bezgranicznie jak kiedyś. Cóż, tutaj znowu Relatywność pokazuje pazurki: postrzegamy każdą Nową Osobę przez Pryzmat Doświadczeń. I niestety (wiem, że to niesprawiedliwe) Każdy Ktoś, chcąc nie chcąc, będzie cierpiał za Grzechy swoich Poprzedników. Ale z drugiej strony Względność ma też drugą, o wiele łagodniejszą, twarz. Gdy już poddamy się i zatracimy w tym cudownym Uczuciu Przez Duże „M”, naprawdę będziemy je postrzegać jako Wieczne. Nie będziemy mogli sobie wyobrazić Życia Bez Tej Drugiej Osoby (choć wcześniej je przecież pędziliśmy). Ten Ktoś nagle stanie się dla nas Najważniejszy, Najwspanialszy, Najbliższy. I chyba o takie Zatracenie się i Zniekształcenie Świata powinno nam wszystkim chodzić, gdy odbieramy naszą Lekcję Fizyki od Życia. :)
Kilka innych, namacalnych przejawów Teorii Względności:
- sukienka w naszym rozmiarze wisząca na wieszaku zawsze wydaje się większa niż gdy usiłujemy ją przymierzyć i nie możemy się dopiąć
- kawałek tortu podczas zamawiania zawsze jest mniejszy i mniej kaloryczny niż gdy już go zjemy
- dziesięć minut rano przed wyjściem do pracy jest o wiele krótsze niż ostatnie dziesięć minut w pracy przez wyjściem do domu
- rzeczywisty czas gotowania i pieczenia jest o wiele dłuższy niż nam się wydaje gdy wracamy do kuchni, co zawsze skutkuje spaleniem czajnika, garnka i potrawy w brytfannie
- „punkt widzenia zależy od punktu patrzenia” (to np. dla rozmiaru pewnej części męskiego ciała postrzeganej przez Właściciela z góry i przez Kobietę z innej pozycji – choć tutaj są wyjątki od reguły!)
- shot wódki na początku wieczoru jest o wiele słabszy niż ten wypity pod jego koniec
- 55 kg wagi Ukochanej Kobiety jest o wiele lżejsze dla Jedynego Mężczyzny niż 5 kg ziemniaków, które poprosiła by kupił na bazarze
(jestem pewna, że Wy też znacie kilka przykładów...)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz