Cóż...

Pomyliłam się w wyliczeniach: Dziadek w tym roku (za 4 tygodnie) kończy 89 lat, podczas gdy Babcia (w maju) 86.

Jest dużo gorzej niż było zaledwie 2 tygodnie temu.

Wróciłam właśnie do domu, bo nie jestem w nastroju na zabawę na mieście, a jutro znowu planuję do Nich jechać (każdy dzień jest teraz faktycznie na wagę złota).

I do tego czuję się tak potwornie bezradna... i pozbawiona wsparcia od jakiejś, jednej, osoby...

Ohhh, dupa blada, bummer and buggeration!

P.S. Nie chcę słyszeć ani słowa krytyki od Was, że znowu smęcę! Zwyczajnie czuję się zgorzkniała dzisiaj – ale jutro wstanę i będę silna i twarda, uparta zołza ja (choć oczywiście nie w stosunku Nich). To tyle.