Very Special Birthdays

Mój Dziadek obchodzi dzisiaj 89 Urodziny. A dokładnie jutro, ale czymże jest jeden dzień wobec wieczności, tym bardziej że z datą tą była cała szopka i ja osobiście uważam, że pewności mieć nie można. Sprawa ma się tak: Dziadek zrodzon w 1922 roku. W metryczce miał wpisane 29 lutego, ale anno domini 1922 nie był rokiem przestępnym! Podobno (taka legenda familijna jest) odpowiedni urzędnik był pijany jak zając na miedzy, bo świętował zaręczyny córki i wpisał co mu do głowy przyszło. Dumni Rodzice byli tak zakręceni przyjściem na świat potomka, że nie zauważyli – a potem nie chciało im się odkręcać sprawy. Dziadek sam to z siebie załatwił później, po dorośnięciu. Ale ja nie jestem do końca pewna czy w dobrą stronę: czy to był dzień 28 lutego czy 1 marca.

Życie miał Dziadek niełatwe, bo oczywiście Wojna się wtrąciła. Dodatkowo, musiał przetrwać 62 lata pożycia małżeńskiego z Babcią (to żart oczywiście!) Ale nigdy się nie poddał przeciwnościom losu i zapewnił swojej Rodzinie wszystko co w Jego mocy – nie tylko materialnie ale też emocjonalnie.

Ja widzę Mojego Dziadka jako człowieka z żelaznymi zasadami, o wysokiej moralności i kulturze bycia – a także pełnego wewnętrznego spokoju, ciepła i uczucia.

Do tej pory Mój Dziadek zawsze zakłada koszulę, krawat i marynarkę gdy idzie gdzieś w gości, lub gdy ktoś przychodzi do nich do domu – nawet jeśli to najbliższa Rodzina jak ja, Mój Brat lub Moja Mama. Tak okazuje szacunek.

Mój Dziadek dba o czystość języka i poprawność polszczyzny. Ale czasami stara się być “cool” w obecności młodzieży (czyli wnucząt). Wtedy, opowiadając jakąś historię, zamiast “mężczyzna” powie “gościu” – bo słowo “facet” jednak prze usta by Mu nie przeszło. Czyż to nie urocze? :)

Nie pamiętam abym kiedykolwiek słyszała by Mój Dziadek klął lub używał wulgaryzmów. Ale ma swoje powiedzonko: “kuczajczone”. Za czasów dziecięctwa fascynowało mnie ono, bo było zupełnie niezrozumiałe. Okazało się, że to mocno przekształcone “kurczę pieczone”! Przy okazji, Dziadek znalazł gdzieś i kupił mi książeczkę dla dzieci, jedną z tych małych, kwadratowych, z krótkimi bajeczkami/przypowiastkami (pamiętacie je???) Miała tytuł “Kurczę Pieczone!” Do tej pory stoi mi przed oczami stronka: kreskówkowy pędzący dziadek, z olbrzymim rondlem w ręku, goniący uciekającego, oskubanego kurczaka – i napis: “Kurczę pieczone!” krzyknął dziadek. Kurczę pieczone na obiadek! :D

Mogłabym jeszcze bardzo dużo napisać o Moim Dziadku – książkę całą by się dało tym zapełnić. Ale najważniejsze jest chyba to, że jest On – równorzędnie z Moją Babcią, Moją Mamą, Moim Tatą, A. i T. – osobą, którą kocham najbardziej na świecie.

Sto lat, Dziadku, sto lat! :)

Druga Uroczystość to Urodziny Mamy – te są faktycznie dokładnie 27 lutego. 

Nie napiszę które, bo przecież o wieku Kobiet się nie mówi! :)

O Mamie już napisałam w poście Todo sobre mi Madre.

Sto lat, Tobie Mamo, życzę! :)