Brukowanie Piekła

No i co? I dupa blada z kantem do trzaśnięcia.  Good intentions my ass!

Niby sobie zagospodarowałam czas w miarę racjonalnie, a i tak znowu go brakuje. Ja nie wiem kurczę, skąd się te wszystkie rzeczy i ci ludzie biorą, mnożą się jak bakterie E. coli na pozostawionej poza lodówką wołowinie. Dżizas! Efekt jest taki, 
że znowu marzę o mocy niebiańskiej (lub piekielnej) by móc zakrzywić czasoprzestrzeń i mieć tak z 48 h na dobę. Ehhh.

Onegdaj jeden osobnik stwierdził, chyba z niedowierzniem, że jestem „całodobowa”. Hmm,... ze słowem miałam skojarzenie automatyczne, to wiadome, „jedynie słuszne” (jak sądzicie – czy myśl człowieka ma prędkość większą niż światło?) 
Ale tak na pomyślunek, to faktycznie jestem. Bo robię shutdown o 2 am a budzik radośnie mnie wzywa na modlitwę (czyli Czesio z Włatców Móch pieje mi „Alleluja”) już o godzinie 6 am. Do tego to w sumie przez te 4 godzinki, jakby się ktoś uparł, dostępna jestem, bo pasa cnoty nie praktykuję – ło matko!, z moim ostatnim roztargnieniem jeszcze bym kluczyk zgubiła i tragedia na miarę greckiej gotowa na rękach – a raczej na podołku!

But anyways, skutek uboczny jest taki że mam w tym momencie szczątkową tolerancję na wszelkiego rodzaju do tej pory jeszcze łagodnie wkurzające mnie rzeczy, czyli na zachowanie jak dupek/dupkowa (hmm, jaka jest wersja żeńska tego słowa, nie mogę skojarzyć, pomroki mi umysł ogarnęły jak podczas zaciemnienia przy nocnych nalotach) no i na głupotę przede wszystkim – w najpełniejszym tego słowa znaczeniu (jeśli wiecie o co mi chodzi, to znaczy że się tutaj nie kwalifikujecie i spokojnie możecie do mnie podejść – choć ostrożnie, lepiej nie drażnić zwierzęcia).

Ale ta ostatnia dostarcza mi jednak comic relief, bo będąc teraz mocno uczulona na wszelkiego rodzaju perełki lingwistyczne, reaguję salwami śmiechu natychmiast 
i z siłą wodospadu na takie cósie:

Hmm, dopóki nie straciłam poczucia humoru chyba jest dobrze, nieprawdaż? Gorzej jeśli to śmiech histeryczny... ;P