Odkrycia

Ten blog pozwala mi odkrywać Nowych Ludzi. To znaczy, to są „Starzy Ludzie”, których znałam wcześniej, ale odkrywam Ich na nowo. Tak jak Oni mogą widzieć moje obnażone myśli i uczucia tutaj, tak przede mną uchylają drzwiczek do swoich dusz i serc. Rozmowy. Rozmowy pomagają. Niby nic, zwyczajna wymiana słów, jak gra w zbijaka – ja rzucę kilka, Ty rzucisz kilka, odbijemy piłki i wyjdzie nam coś z tego. Ale wychodzi więcej niż tylko gra na słowa. Wychodzi Poznanie. Wychodzi Zrozumienie. Wychodzi Odkrycie – jacy jesteśmy, że mamy swoje problemy, że nie można sądzić książki po okładce. Słowa leczą duszę i wiem to – przez dwa tygodnie po Rzuceniu codziennie rozmawiałam, rozmawiałam i rozmawiałam. Wyrzucałam z siebie cały Ból, całą Rozpacz, cały Brud zalegający wewnątrz mnie. I dlatego podziwiam profesjonalistów – psychologów i psychiatrów – którzy dzień w dzień muszą stawać twarzą w twarz z takim ludzkim Cierpieniem. Ja bym tego nie potrafiła. Ale nie potrafiłabym też przemilczeć, zignorować i przejść obok potrzebującej wsparcia lub zwyczajnie smutnej osoby. Dlatego cieszę się z tych ostatnich rozmów, bo wiem, że już sam akt wysłuchania przeze mnie kogoś pomoże, tak jak ja jestem podnoszona na duchu przez usłyszane ciepłe komentarze. Nie jestem może najmądrzejszą osobą – gdybym była, nie popełniłabym pewnych błędów w życiu i potrafiłabym przewidzieć przebieg wydarzeń i uchronić się przed Bólem – ale cieszę, się że mogę czasami służyć radą lub zwyczajnie pozwolić komuś spojrzeć na sprawy z innej perspektywy. I co jest wspaniałe, to Odkrycie, że mimo naszych różnic, mimo tego że wszyscy jesteśmy inni – ukształtowani przez inne Doświadczenia, niosący inny Balast Życiowy – to mamy właściwie te same pragnienia: Spokój, Bezpieczeństwo, Zdrowie nasze i naszej Rodziny, Zrozumienie, Bliskość, Miłość. Zwyczajne Ludzkie Szczęście. Uświadomienie sobie tego zbliża i sprawia że możemy się czuć mniej samotni w naszej Wędrówce Przez Życie. Ja wiem, że tak czuję.